ریشه و تعریف واژه هنر

واژه «هنر» یک واژه کهن اوستایی است و در زبان فارسی از پیشوند «هو» به معنی خوب و واژه «نر» به معنی مردانگی و توانایی، ترکیب یافته و «هونر» به معنی (خوب توانایی یا به توانی) به کار رفته است. بیش از هزارسال است که واژه هنر به این معنی در زبان و شعر فارسی دیده می‌شود.

هنر لذت و سرگرمی نیست؛ هنر موضوع بزرگی است، هنر یک عضو حیات انسانیت است که شعور معقول انسان‌ها را به حوزه احساس منتقل می‌کند.

وجه مشترک همه هنرها، روح هنر است و کمال همه آن‌ها زیبایی است.

رسالت هنر

در زمان ما عبارتست از این که از حوزه عقل این حقیقت را که سعادت انسان‌ها در اتحاد آن‌ها با یکدیگر است به حوزه احساس انتقال دهد و به جای زور و تعدی کنونی ملکوت خدایی یعنی سلطنت محبت را مستقر سازد؛ همان محبتی که در نظر همه ما عالی‌ترین هدف حیات بشر است…