نَسْتَعْلیق یکی از شیوه‌های خوشنویسیِ فارسی است. خطِّ نستعلیق دومین خطِّ ویژهٔ ایرانیان است. نستعلیق به یک‌باره و توسط یک تن آفریده نشده و پیدایش آن تدریجی بوده است و احتمالاً میرعلی تبریزی برای نخستین بار آن را قاعده‌مند و اصولش را مشخص کرده است و ازاین‌رو او را واضعِ نستعلیق نامیده‌اند. نستعلیق در مسیرِ تکاملش به‌دست سلطانعلی مشهدی قوی شده و به حرکت آمد؛ میر علی هِرَوی و مالک دِیْلَمی و باباشاه اصفهانی و محمدحسین تبریزی آن را قوام داده‌اند و میرعماد حسنی آن را به کمال رسانده‌است. بعدها خوشنویسانی نامدار مانند میرزا غلامرضا اصفهانی، میرزا محمدرضا کَلْهُر و عمادالکتاب پدید آمده‌اند. نظم و اعتدال، استحکام و متانت و تزئینات ظریف و دلپذیر، آن را مُصَفّا، دلگشا و شادی‌آفرین می‌نمایاند. اغلب دیوان شاعران و کتاب‌های ادبی با این خط نگارش یافته است. تاریخ‌نگاران بر این اتفاقند که زیباترین خطِّ جهان، نستعلیق است.